Samoloty

Baby było używane jako samolot rozpoznawczy i bombowiec, operujący z lotniskowców i krążowników, a także trawlerów morskich. Wiele „Baby” podłączono do przybrzeżnych stacji lotniczych RNAS w Anglii i Szkocji oraz stacji RNAS w Egipcie, Grecji i we Włoszech.
Główną rolą Baby było przechwytywanie nalotów niemieckich Zeppelin jak najdalej od Wielkiej Brytanii, a także śledzenie niemieckich ruchów morskich.
Baby służyły w marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych, Francji, Chile, Grecji i Norwegii. W Norwegii zbudowano dodatkowe Baby jako zamienniki, z których niektóre mają służbę do 1930 r. Dwa z 10 samolotów pływających Sopwith Baby, które zostały zakupione przez Royal Norwegian Navy Air Service, zostały przywiezione na Svalbard latem 1928 r., Aby wziąć udział w poszukiwaniu zaginionego Norweskiego badacza polarnego Roalda Amundsena, ale nie zostały wykorzystane do wyszukiwania.

SBU-1 ukończył testy w locie w 1934 roku i wszedł do produkcji na podstawie kontraktu zawartego w styczniu 1935 roku. Corsair był pierwszym samolotem tego typu, bombowcem zwiadowczym, który latał z prędkością większą niż 200 mil na godzinę. Samolot Vought SBU 9815 otrzymał oznaczenia dowodzenia w kolorze granatowym i srebrnym.